WILL THERE BE ANOTHER HOLOCAUST?

[Blacks during the Holocaust]

Essay:

KOMT ER WEER EEN HOLOCAUST?
Het eeuwenoude allochtonenvraagstuk en de gevreesde eindoplossing

Zodra ik over Nederland en Europa schrijf naar aanleiding van mijn eigen onderzoeken naar zaken in de media of over bijvoorbeeld de overeenkomsten van 1933-45 met vandaag of over de persoonsbeschrijvingen van de Europese elite als zwarte mensen; wordt ik beschuldigd van belediging en discriminatie van Nederlanders en van racisme. Het lijkt mij eerder dat witte Nederlanders nooit te horen (mogen) krijgen hoe zwarte en gekleurde Nederlandse burgers over deze zaken, die hen ook zeer aangaan, denken. Alsof de mening van hen, in deze veronderstelde democratie, totaal niet gewenst is door het witte meesterras. Ik schrijf dus niet met het oogmerk te beledigen of om te kwetsen en te discrimineren, maar ik geef argumenten tegen de dagelijkse stortvloed in de media van leugens, de haatzaaierij en de stigmatisering van groepen burgers waartoe ik als zwarte ook toebehoor. Dus behoud ik mij het recht voor, om mezelf als deel van de belaagde groepen te mogen verdedigen.

1881-1914

Daartoe viel onlangs mijn aandacht op de periode 1881-1914 toen door felle antisemitische propaganda en pogroms er een grote uittocht van Joden uit Europa plaatsvond. Dit vormde ook een aanleiding tot de Zionistische beweging en uiteindelijk tot de stichting van Israël. Het viel mij op dat de volgende periode van Jodenhaat reeds van 1933-1945 al na 52 jaar volgde. Vandaag 65 jaar na de vorige aanloop tot genocide en de werkelijke genocide zijn er in Europa opnieuw zware verdachtmakingen en beschuldigingen te horen aan het adres van sommige minderheidsgroepen als zwarten en moslims. Er klinkt nu overal de roep om hun vertrek en verwijdering uit Europa. In Zwitserland koos men onlangs voor een zogenaamde Minarettenverbod welke bij mij associaties oproept met de Kristalnacht toen in Duitsland synagogen in vlammen opgingen, Joodse winkels werden gevandaliseerd en aan Duitsers werd verboden zaken met Duitse Joden te doen. De moord op filmmaker Theo van Gogh doet denken aan de moord op een hoge nazi waarvoor aan alle Berlijnse joden een brandschatting werd opgelegd. Alle Joden werden medeplichtig aan deze moord gesteld zoals vandaag alle Marokkanen en moslims schuldig zouden zijn aan de moord op Van Gogh. Bij de opkomst van de nazi’s waren er reeds toen personen die begrepen wat er komen zou en veel rijke Joden en anderen brachten hun bezittingen in veiligheid en vertrokken tijdig uit Duitsland en Europa. Nog voordat vluchten onmogelijk was gemaakt. Net als bij de toenmalige geassimileerde Joden staat vreemd genoeg vandaag het zogenaamde gebrek aan integratie van de volledig geïntegreerde zwarten en moslims ter discussie. Zij worden ook als groep aansprakelijk gehouden voor de straatcriminaliteit. Een aangelegenheid waar zij als individuele, gewone burgers niets aan kunnen doen. Immers is in een moderne samenleving de rechtshandhaving, de criminaliteitspreventie en opsporing een taak van de regering en de politie. De centrale vraag is dus of wij weer afstevenen op een Holocaust in Nederland en Europa en wat de directe slachtoffers te wachten zou kunnen staan.

Stigmatisering door de staat

Joden waren al bijna 600 jaar in Europa maar werden iedere keer beschuldigd veroorzakers te zijn van maatschappelijke misstanden en van rampen waar zij onmogelijk schuldig aan kunnen zijn geweest, en zelf schade aan hadden ondervonden. Het landsbestuur maakte hen telkens tot de zondebok voor bestuurlijk falen, van economische neergang zoals het instorten van de Beurs en natuurlijke rampen als de Zwarte dood. Toch werden Joden door de eeuwen keer op keer door verschillende nationale staten uitdrukkelijk uitgenodigd en gevraagd om de plaatselijke economie te helpen opbouwen. Tegelijk onthield men de Joden burgerrechten maar verleende het landsbestuur hen zogenaamde privileges, als ‘vrijheid van geloof’ en wonen in speciale wijken. Na verloop van enige tijd als de Joden van de tweede en derde generatie daadwerkelijk geïntegreerd en maatschappelijk succesvol waren begonnen de bezwaren tegen hen zich op te stapelen en moesten de Joden vertrekken. Met vrees voor hun leven en ook met achterlating van hun bezittingen. De uitdrijving van moslims uit 16e eeuws Spanje, beschreven in Zwarte Renaissance geeft een gedetailleerd beeld van hoe de verwijdering van een minderheidsgroep in zijn werk gaat. Wat opvalt, is dat men de tot christendom bekeerde moslims en Joden Nieuwe Katholieken noemde, en dat zij tot de derde generatie verboden was openbare functies te bekleden. Ze waren inmiddels helemaal geassimileerd, voldeden aan alle eisen die de samenleving aan hen stelde, waren katholieken en aten overdadige varkensvleesgerechten die men speciaal voor ex-Joden en ex-moslims had bedacht, maar waren toch niet echt een deel van de samenleving. Hun uiteindelijke uitdrijving was dus reeds vanaf het begin voorzien. Het lijkt mij dat wij ten aanzien van zwarte en moslim Nederlanders hetzelfde patroon kunnen herkennen. Men heeft zwarten en moslims hier naartoe gehaald, zonder dat het de bedoeling van de Nederlandse staat was dat zij hier zouden blijven. De klacht dat zij niet willen integreren is dus aantoonbaar een grote leugen.

De exploitatie van immigranten

Ook in Nederland herkent men een soortgelijk patroon. Men nodigde de rijke Portugese Joden uit, die uit Portugal waren verdreven of daar leefden als zogenaamde ‘Nieuwe katholieken.’ Willem van Oranje (1533-1585) liet zich financieren door Joodse geldschieters. Hier te lande gaf men hen slechts arbeid en ondernemerschap in de slavenhandel, het exploiteren van slaven op plantages in de Amerikaanse kolonies en de handel in producten van slavenarbeid. Zij betaalden voor dit privilege via hoge heffingen. Desondanks hadden zij in het begin geen burgerrechten en leefden in Nederland aparte wijken. In Suriname had men de Jodensavanna aan d Surinamerivier gesegregeerd voor Joodse plantages. Net als in andere Europese staten sloot de elite leningen bij hen af die na verloop niet werden terugbetaald. Er bestaan historische precedenten van speciale wetgeving die zulks verbood. Deze leningen komen op mij dus over als een gelegaliseerde vorm van afpersing en betaling van protectiegeld aan de machtshebbers. Vervolgens, vele eeuwen later werd Nederland door Duitsland bezet maar verleenden de Nederlanders zoveel medewerking aan de bezetter dat 75% van de Nederlandse Joden werden vermoord. Zij waren inmiddels al honderd jaar burgers geworden, maar werden vermoord desondanks als ‘mensendieren’ en ‘üntermenschen” in de nazi-vernietigingskampen. Vanuit mijn perspectief appelleerde de bezetter aan bestaande en reeds sterke haatgevoelens tegen Joden bij Nederlanders, welke verder aangewakkerd en geactualiseerd werd door middel van racistische propaganda via de bioscoop, school en media. Recentelijk, tijdens het Rembrandt jaar vernamen wij van een Duitse nazi propaganda film die Rembrandt als slachtoffer van de Amsterdamse Joden presenteerde. Het is daarom voor mij volstrekt onaannemelijk wanneer Nederlanders en Duitsers claimen dat zij ‘het niet geweten hebben, wij deden gewoon ons werk.’ Hoewel het duidelijk mag zijn dat de nazi’s, de staat, alle burgers bedreigde en vele niet-joodse burgers slachtoffer werden. Naast de dagelijks haatzaaierij waarbij Joden met ratten, een ongedierte werden vergeleken, waren er in de steden getto’s ingesteld, de jüdenviertel. Bij het op transport stellen naar de vernietigingskampen begon de vernedering en het geweld al op de treinstations, terwijl de Joden voor iedereen zichtbaar ook in volgepropte dierenwagons werden vervoerd. Dit betreft zaken die elke burger zelf kon waarnemen of kennis van kon hebben. Zelf Koningin Wilhelmina maakte tijdens de oorlog enkele malen in haar radiotoespraken vanuit Londen melding van de Duitse vernietigingskampen. Dus is het voor mij volkomen onaannemelijk dat de Hollanders niets wisten. Het is juist deze nationale leugen, de nationale ontkenning van de eigen verantwoordelijkheid die mij vandaag dus grote zorgen baart.

Allochtonen vogelvrij

Heden begon de rechtszaak tegen Geert Wilders van de PVV vanwege aangifte van discriminatie en het aanzetten tot haat tegen minderheidsgroepen. Het Openbaar Ministerie weigerde aanvankelijk vervolging, maar zag zich daartoe genoodzaakt door een artikel 12 procedure door de Surinaamse Nederlandse advocaat, Mr. G. Spong ingezet. Bij de aanvang verklaarde het OM mogelijk vrijspraak te zullen vorderen. Wilders heeft aangegeven een heleboel getuige deskundige te zullen oproepen en hij schijnt daartoe alle ruimte te zullen krijgen bij de hervatting van de zaak op 3 februari. Dus blijkt dat ondanks alle aangiften, vertogen en bezwaren tegen Wilders vanwege zijn aanzetten tot haat, de campagne van Wilders de Nederlandse staat niet onwelgevallig voorkomt. Men zal eerder hem in de rechtszaal een podium geven en daarmee zijn slachtoffers, de allochtonen vogelvrij verklaren. Hij krijgt nu openlijk de steun van de staat om allochtonen apart te zetten en tot vijanden van Nederland te stigmatiseren. Wilders kon al vanaf het begin rekenen op de steun van de media en de journalistiek, in de staatsmedia, die onophoudelijk de allochtonen als dieven, drugssmokkelaars, vrouwenhandelaars, pooiers, verkrachters, potenrammers en moordenaars neerzette in schrift, beeld en geluid. Wat opvalt, is dat men elke allochtonen groep van een ander type wandaden beticht, zodat zij ook onderling verdeelt raken en ook elkaar met wantrouwen en haat beschouwen. De aloude verdeel en heers politiek. Deze strategie is ook bedoeld om elke mogelijke gevoelens van solidariteit bij witte Nederlanders te voorkomen en bestaande pogingen tot dialoog omzeep te helpen. Zelf witte homo’s worden opgestookt tegen zwarten en moslims, terwijl vaststaat dat de Nederlandse staat de kerken ruimte geeft om homo’s discrimineren, te weigeren en te ontslaan. Homo’s hebben altijd geweten dat zij niet bij de Nederlandse politie terecht kunnen met klachten van discriminatie want het is de politie zelf die hen op ontmoetingsplaatsen lastig valt en hen als klager weghoont uit politiebureaus. Als er allochtone potenrammers zijn dan is het alleen omdat zij hebben begrepen dat zulks in Nederland ongestraft kan.

De segregatie

In de recentere tijden, rond 1960 heeft Nederland Surinamers, Turken en Marokkanen naar Nederland gehaald ter uitbreiding van het ongeschoolde arbeiders arsenaal. Deze groepen werden typisch te werk gesteld in gevaarlijke beroepen als de Hoogovens. Inmiddels blijkt dat bewoners rond de Hoogovens een hoger percentage kanker vertonen. De nieuwaangekomenen werden meteen geografisch geïsoleerd in afzonderlijke wijken en kregen geen taallessen ter integratie aangeboden. Toen de eerste generatie na 1980, ruim 30 jaar na hun aankomst, zover was om haar gezinnen en opgroeiende kinderen naar Nederland te halen begon het scenario van negatieve beeldvorming, sociale isolatie en passieve uitdrijving. De Staat begon met de definitie van sommige groepen als ‘allochtoon’ en begon een ‘allochtonenbeleid’ waarbij men per afzonderlijke groep beleid ging maken. Als het doel integratie en burgerschap was, waarom moeten Surinamers, Turken, Marokkanen, Tunesiërs, Kürden en Berbers dan afzonderlijk integreren? Dat resulteerde o.a. in categorale instellingen per etniciteit, een verdere vorm van opgelegde sociale segregatie. Vervolgens kwam de onterechte beschuldiging van weigeren van integratie, nadat de staat de nieuwe burgers op achterstand had gezet. Toen volgde de loze constatering, die voortdurend in de media werd herhaald, dat leden van etnische groepen crimineel en gewelddadig waren. Daarbovenop kwamen de aanslagen in New York van 11 september 2001 waardoor moslims ook de rol van godsdienstfanatici en terroristen toebedacht kregen. Zwarten werden verder gestigmatiseerd als drugssmokkelaars en maakte men voorbereiding voor een beleid om hun etniciteit te registreren. Dat zou gevolgd worden de registratie van Roma en Sinti Nederlanders die blijkbaar 65 jaar ná de Holocaust blijkbaar nog steeds niet zijn geïntegreerd. Men begon een nieuw onderwijssysteem van inferieur onderwijs, het VMBO, dat onder andere leerlingen die speciaal onderwijs behoeven, mengt met normale kinderen en tevens nergens toe opleid. Dit heeft men gedaan om zwarte en gekleurde leerlingen op achterstand te zetten en te garanderen dat zij geen maatschappelijke stijging kunnen maken door onderwijs. Tevens creëert men zo een permanente onderklasse, een klasse van onontwikkelde burgers, die men op alle mogelijke manieren kan voorliegen, uitbuiten en manipuleren.

Het allochtonenvraagstuk

Er is dus anno 2010 volop sprake van een allochtonenvraagstuk, net zoals er eeuwen sprake was van een Jodenvraagstuk. Vandaag hoort men op radio en tv hoe politieke leiders elkaar overtroeven in het zaaien van haat tegen deze etnische groepen. Ondertussen haalt men wel Poolse werkers naar Nederland ten koste van Nederlandse werkers. Men past ook op hen segregatie toe en spant zich in om hen sociale rechten als gezonde werkomstandigheden, een rechtvaardig loon, vrije huisvesting en sociale voorzieningen te ontzeggen. Men koos in 1933 uiteindelijk voor een ‘Endlösung’ een ‘finale oplossing’ door in het geheim voorbereidingen te treffen voor een Holocaust tegen alle Europese Joden die zich niet uit de voeten hadden gemaakt. ‘Onnuttige mensen’ waren zieken, bejaarden en gehandicapten werden door de staat in instellingen geconcentreerd en daar werden vermoord. De haat van het nazisme richtte zich ook tegen alle andere ongewenste ‘mensendieren’ als de witte, Duitse gehandicapten, zwarte Duitsers, Roma en homoseksuelen. Zwarte Duitsers werden gesteriliseerd en hadden taken als kampwerkers voordat zij zelf werden vergast. Nederland stuurde Joodse vluchtelingen terug naar Duitsland hoewel de regering bekend was met de vernietigingskampen. Wat vandaag opvalt, is dat de witte commentatoren, de witte mannen en vrouwen met hoge salarissen die commentaar mogen leveren, de zaak heel abstract bespreken. Alsof wij met een puur juridisch filosofisch probleem te maken hebben. Zij laten altijd in het midden hoe zij werkelijk over de argumenten denken en hoe zij kijken naar de allochtonen en de toekomst van allochtonen in Nederland. Het lijkt alsof zij alle opties openhouden, waarmee zij in feite kiezen voor de status quo en dus vóór afwijzing van allochtonen. In mijn beleving, gezien de vreemde omstandigheden rond de geestelijk gestoorde dader, was de moord op Van Gogh van staatswege om de intelligentia tegen de allochtonen in stelling te brengen. Desnoods gedwongen met de dreiging van moord als zij daarvan zouden afwijken. Elk geïnformeerd en denkend mens begrijpt dat je niet een hele Marokkaanse natie als criminelen kan afschilderen en dat de ontwikkelen verdacht veel overeenkomst vertonen met die rond de laatste Holocaust.

Herhaling van de geschiedenis

Men kan zelf nagaan welke stadia van ontmenselijking en uitdrijving van allochtonen reeds zijn ingezet. Na de inval van de Duitsers werd de Nederlandse bevolking klaargestoomd via een propaganda campagne die joden als uitheems, monsters, parasieten en ratten portretteerde. Veroorzakers van hongersnood en oorlog en verleiders van christenmaagden. In 1940 hielpen Nederlandse ambtenaren om Nederlandse burgers, naar nazi voorschriften, te identificeren als joden. De joden werden toen uit staatsdienst ontslagen, en moesten zich tooien met een Jodenster. Toen werden zij verboden gebruik te maken van het openbaar vervoer en mochten Nederlanders niet meer voor Joden werken. Na deze sociale segregatie werden de Joden gesegregeerd in speciale jodenwijken. Vervolgens werden zij op transport gesteld naar de concentratiekampen waar ze al op de treinstations werden mishandeld en vernederd, aldus J. Presser. Het transport gebeurde met volgepropte dierenwagons. Ter plekke aangekomen werd een deel meteen vergast en tevens waren de omwonenden van de kampen getuige van het voortdurende neerdalend witte as uit de vernietigingsovens. Nadat een deel de kampen had overleefd en naar huis terugkeerden ondervonden zij een ‘kleine sjoah’ waar volgens Lipschits de Nederlandse staat hen deed merken dat zij niet welkom waren en zij hun goederen met de grootste moeite terugkregen. Zelf wat door de Nederlandse staat zelf in beslag was genomen, werd niet zomaar aan de Joodse eigenaars teruggegeven. Echter werd aan Nederlanders geleerd om over deze periode te zeggen ‘dat zij het niet geweten hadden en dat zij gewoon hun werk hadden gedaan’. Het resultaat is dat er 75% van de Nederlandse Joden omkwamen waarvan men tot vandaag zegt de oorzaak niet te kennen. De oorzaak dient dus gezocht te worden in de reeds aanwezige jodenhaat en de grote hulp die Nederlanders hebben geboden aan de Duitsers. Zoals het op touw zetten van razzia’s en het aangeven van onderduikers tegen een aangeversloon. Natuurlijk staat vast dat er ook veel niet-joodse slachtoffers waren, dat veel Nederlanders uit principe onderduik gaven en deel uitmaakten van het verzet. Maar die groep was te klein om het beeld te bepalen, net zoals zowat iedereen vandaag zwijgt over het recht van allochtonen op een bestaan in Nederland. Het is waarachtig alsof alle Nederlanders zich reeds hebben verzoend met de gedachte van een allochtonenvrij Nederland.

Moeten wij vluchten?

Anders dan de Joden hebben de zwarten en moslims vandaag in theorie een thuisland hoewel wellicht de meerderheid van de zogenaamde ‘allochtonen’ geboren zijn uit gemengde huwelijken en/of hier zijn opgebracht en daarom geen wezenlijke binding hebben met de derde wereld landen van hun ene ouder of ouders. Deze landen zijn op geen enkele wijze ingesteld op de influx van vluchtelingen. De plaatselijke bevolking heeft soms een negatieve kijk op deze immigranten omdat zij Europeanen zijn geworden en haast altijd Europese belangen in de derde wereld aan het bevorderen zijn. Toch zullen zij moeten vluchten want de geest is reeds uit de fles en wij in Nederland duidelijk op een hoogtepunt, een ‘final solution’ afstormen. Men kijkt gespannen naar het succes van de PVV van Wilders met wie andere partijen juist hopen samen te werken in plaats van te bestrijden. Groen Links is tegen de sluiting van de Wallen waar illegale vrouwen met geweld in de prostitutie werken maar maakt zich ‘zorgen’ over moslimvrouwen met hoofddoek. De SP in Den Haag misbruikt een hype over vermeende ‘lijfstraffen’ tijdens taallessen in moskeeën om moslims verder te stigmatiseren als kinderbeulen en zodoende een alternatief te zijn voor Wilders bij de aanstaande Gemeenteraadsverkiezingen. Dit kwam op mij ook over als de middeleeuwse de beschuldigingen aan de Joden van het ontvoeren van christelijke kinderen om hen dood te bloeden voor gebruik van het bloed voor de bereiding van matses broden.

Revisionisme en staatsracisme

Na dertig jaar verblijf en de ontdekking in 2008 van mijn theorie Blauw bloed is zwart bloed (1500-1789) en daarmee de oorzaak van racisme tegen zwarten, begrijp ik dat het dus geen toeval is dat ‘allochtonen’ systematisch worden geïsoleerd. Mijn theorie welke stelt dat racisme gedeconstrueerd kan worden als een overdreven bevrijdingsideologie om Europa te bevrijden van een zwarte, adellijke en koninklijke overheersing. De elite uit deze periode wordt als zwart en gekleurd beschreven; zwart, bruin, meer bruin dan wit, the black boy, swarthy, black as chimney, chimney sweeper, basané, niet de witte handen, bad complexion, very dark, maar vandaag in musea als witten worden getoond. Dit betreft echter gewitte afbeeldingen die soms authentieke portretten zijn die gemaakt werden met propagandistische motieven, want de witten vormden een numerieke meerderheid. Door gewitte portretten of zich wit te schminken gaf de overheersende zwarte en gekleurde klasse een illusie van legitimiteit. Er heerste echter een Omgekeerde Apartheid, waardoor alle grote namen uit deze periode geassocieerd kunnen worden met zwarte portretten. Willem van Oranje, Elizabeth I, Lodewijk XIV, Karel V Habsburg, Voltaire, Rousseau, Van Beethoven en Goethe. De Franse Revolutie maakte een einde aan het Ancien Regime, wat dus een zwart en gekleurd regiem was en waar de hoge adel zich identificeerde met de vele afbeeldingen van de Moor en de heraldische Moren. Vandaag beweert men niet te weten waarom er zoveel afbeeldingen van Moren bestaan. De adel en koningen waren ook door hun zwarte en gekleurde uiterlijk herkenbaar als adel. Reden waarom zij zich in de opgang naar de Franse Revolutie wit verfden en hun gelaat bleekten als een blijk van gelijkheid. De hoogste adel noemde zich blauw bloed, wat een verwijzing was naar blauwe mannen, zoals Europese zwarten in de middeleeuwen werden genoemd. Witte Europeanen verblijven pas 6000 jaar in Europa en zijn afkomstig uit Centraal Azië. Witten zijn afstammelingen van albino’s en verschillen van zwarten slechts in kleur. De eerste Europeanen waren Afrikanen en waren reeds 43.000 in Europa, getuige de vondst van de Grimaldi Mens. De hoge Europese adel en koningen waren nakomelingen van de oorspronkelijke zwarte Europeanen die in uiterlijk een gefixeerd mulattenras was, tussen heel licht en heel zwart. Sommigen ook met klassieke Afrikaanse gelaatstrekken.

Witte suprematie

Witte suprematie, het geloof dat witte mensen dragers zijn van beschaving en in intellectueel, moreel en fysiek opzicht beter zijn dan zwarten en gekleurde mensen is dus gebaseerd op gewitte, vervalste portretten van heersers, wetenschappers en intellectuelen die zich als zwart identificeerden, en als zwart beschreven en afgebeeld werden. Rassenkunde en rassenleer en een hiërarchie tussen rassen – er bestaan geen rassen, alleen fenotypen - is bedacht om de overheersing door zwarte Europeanen te verbergen. Deze zwarte elite gaf Europa beschaving, maar was ook wreed en despotisch in het handhaven van haar macht. Hun waardering voor hun witte onderdanen werd het best geïllustreerd door het gebruik van mensenhuid voor het inbinden van kostbare werken. Om zich te kunnen bevrijden werd geijverd voor de Verklaring van de Rechten van de Mensen. Vervolgens ging men toe over om zwarten als dierlijk, lelijk, wreed, moreel inferieur, behept met ziektes te verklaren, een bevrijdingsideologie. Witten gedragen zich daarom vanwege indoctrinatie door staatsracisme vandaag als superieur en zijn overtuigd van hun etnische superioriteit. Vandaag gaat men in Amsterdam-West allochtone schoolkinderen zogenaamd ‘medisch screenen’ om hen al vroeg een stempel van psychische inferioriteit ten opzichte van hun witte leeftijdsgenoten op te kunnen plakken. Tegelijk zullen witte personen en hun gekleurde handlangers, de zogenaamde huisnegers, die immers baat hebben bij een situatie van ongelijkheid nooit stappen ondernemen of ondersteunen om de ongelijkheid tussen zwart en wit te onderzoeken en op te heffen. Men reageert dus altijd met grote ontkenning, spot en zelf drift op personen en argumenten die tegen witte superioriteit ingaan. Ervaring wijst uit dat zelf de meest milde witte persoon verandert in een vuurspuwende nazi als ik begin over dat Willem van Oranje en zijn vrouwen zwarte en gekleurde Europeanen waren. Of men reageert met angst als ik stel dat Beatrix van zwarte Europese personen afstamt, en dat juist het klassieke Afrikaanse menstype bij hen overheerste. Er is in feite totaal geen mogelijkheid van een rationele uitwisseling met witte mensen wanneer witte superioriteit ter discussie ter wordt gesteld.. Alsof men via onderwijs en media heeft geleerd dat kost wat kost de zwarte nooit gelijk mag hebben. Soms zegt men openlijk dat als witten de zwarten niet onderdrukken, de zwarten de witten zullen onderdrukken. Wat dus terug te voeren is op het Ancien Regime. De vraag is of dit gevaar nog steeds speelt na zoveel honderden jaren. Het doet heel vreemd aan als ik persoonsbeschrijvingen van Koning Charles II Stuart (1633-1685) presenteer als The Black Boy, a tall black man en The swarthy Stuart en tevens drie gravures toon die een man met een zwarte tot pikzwarte huid tonen; en dat witten toch volhouden geen zwarte man te kunnen zien. Of dat hij dan een zwarte Caucasiër zou zijn, zoals Somaliërs en Ethiopiërs Afrikaanse Caucasiers zouden zijn: dus behorende tot de witten. Het betreft dus pikzwarte mensen, met soms smalle neuzen en dunne lippen die desondanks tot het witte meesterras zouden behoren. J.A. Rogers stelde vast dat deze zogenaamde Afrikaanse Caucasiers bij aankomt in Amerika nooit als witten worden behandeld, maar als zwarten.

Herkomst van de witte huidkleur

Verder reageren witten bijzonder vreemd op mijn stelling dat witten afstammelingen zijn van albino’s. In de natuur zijn immers alle witte levensvormen afkomstig van albinisme. Tevens zijn albino’s in vergelijking met de gekleurde vormen volledig normaal, maar dienen slechts voorzorgen te nemen vóór zij in de zon gaan. Dit is vanwege het onvermogen om melanine aan te maken, dat de interne weefsels en organen beschermt tegen de schadelijke werking van de stralen van de zon. Witte bloemen verkrijgt men door steeds albino zaailingen onderling en over meerdere generaties te kruisen tot er een wit, kleurecht zaad is gewonnen. Ook menselijk albinisme heeft een erfelijke factor want er bestaan hele albino families. Men treft de meeste albino’s in Africa en in Tanzania het grootste aantal. Witten zijn pas 6000 jaar in Europa en afkomstig uit Centraal Azië. Zwarten zijn al 43.000 jaar in Europa getuige de resten van de Grimaldi Mens. De vele afbeeldingen van Moren in de westerse kunst, Zwarte Madonna’s en vele afbeeldingen van een zwarte Jezus, vormen verdere aanwijzingen dat de Europese elite zwart was. Daar zij zwart als superieur aan wit zag, hadden zij geen boodschap aan een witte god.. Mogelijk zijn witten, net als trekvogels aangetrokken door noordelijke, zonarme klimaten die beter samengaan met hun albino fenotype. Albinisme is namelijk een radicale aanpassing aan het milieu, wellicht een overlevingsmechanisme die werd verworven via de lange weg die menselijk DNA aflegde vanaf het begin van leven op aarde. Omdat de eerste mens wellicht zwart was zitten alle menselijke fenotypen in de zwarte mens en zijn witten dus onmogelijk superieur aan zwarten.

Staatsracisme

Vanwege deze kennis, ervaring en opsomming van wetenschappelijke feiten geloof ik dus dat er in Europa al lange tijd sprake is van Staatsracisme, en dat de terugkerende perioden van uitdrijving, pogroms en Holocaust een vast patroon vormen sinds de Franse Revolutie. Musea werden blijkbaar gesticht ter uitdraging van revisionisme en staatsracisme. Na deze revolutie waren er perioden van restauratie van de zwarte adel en zwarte intellectuele elite en kwamen witte Europeanen wellicht pas na 1848 aan bod. Opvallend is dat ‘Grote Mannen’ als Willem van Oranje, Da Vinci, Rembrandt en de klassieke componisten pas toen ontdekt werden, en in gewitte vorm, deel van de geschiedenis werden. De Romantiek was een beweging die opzoek ging naar een ‘authentieke’ Europese beschaving en zette zich daarbij af tegen de rationaliteit van het zwarte ancien regime en koos voor gevoelens en emotie. Het lijkt alsof deze ‘gevoelens en emoties’ vandaag weer volop in stelling worden gebracht tegen de allochtonen. Het is daarom misschien geen toeval dat juist vandaag, wanneer de tweede generatie allochtonen volledig zijn geïntegreerd en de vruchten van de arbeid van hun ouders en grootouders kunnen plukken zij opeens ongewenst zijn verklaard. De hele media vormt daartoe een gesloten front tegen deze groep die geen podium krijgt om zich te verdedigen en daarmee een beroep te doen op een rationele beoordeling van de rol en de positie van voormalige gastarbeiders en personen die uit de kolonies werden weggehaald om arbeidstekorten hier weg te werken. Er heerst een algemene onbekendheid met de koloniale geschiedenis van Nederland, maar tegelijk ook een ontkenning van verantwoordelijkheid van de armoede en de ontreddering maar ook de volksverhuizingen die 350 kolonialisme teweeg heeft gebracht.

Interne chaos

Typisch heerst er in Nederland een economische chaos met witte boorden criminaliteit door enorme corruptie en financiële schandalen die men camoufleert door vreemdelingen haat aan te kweken door breed uitmeten in de media van incidenten rond straatcriminelen. Straatcriminaliteit zijn doorgaans jongens die zich op een pleintje hebben verzameld. Onderzoek wees uit dat criminele Marokkaanse jongeren beter geïntegreerd zijn dan hun niet-criminelen Marokkaanse leeftijdsgenoten. Het nieuws van de laatste financiële crisis welke door de banken werd veroorzaakt werd weggedrukt door een hysterie rond berovingen van buschauffeurs in de regio Gouda. De kwestie van ‘importbruiden’ wordt voorgesteld als iets van allochtonen terwijl die groep maar verantwoordelijk is voor 10% van geïmporteerde partners. De overige 90% zijn autochtonen, met als bekendste voorbeeld Willem-Alexander en zijn toepasselijk geblondeerde, Maxima van Argentinië. Wekelijks horen wij via het tv programma RADAR hoe ‘slimme’ ondernemers Nederlanders voor miljoenen oplichten, met onder andere met ‘financiële producten met hoge risico’s. De buit betreft heel veel meer dan straatrovers buitmaken, ook gezien de ontreddering van individuele burgers en de uiterst slechte reputatie voor Nederland, maar typisch blijft zulks zonder juridische gevolgen voor deze grootschalige oplichters.

Motief voor dit essay

Wie schrijft die blijft. Tevens word ik al langere tijd ernstig geïntimideerd en tegengewerkt in het publiceren en bekendheid geven aan mijn gedachten. Hoewel ik Surinamers en anderen bewust maak van de gevaren die hen bedreigen en daarom aanspoor een concreet vluchtplan te maken om hun lijf en goed te redden, kan bekendheid met de gevaren misschien voor gewone, witte Europeanen leiden tot een koersverandering. Belangrijk is te beseffen dat bij genocide de genocidale staat het liefst de beoogde slachtoffers het vuile werk laten opknappen. Culemborg kan als een generale repetitie worden gezien van hoe twee minderheden, Molukkers en Marokkanen door de staat actief of passief door niet in te grijpen, tegen elkaar worden opgehitst. Zo bestaan er voldoende bewijzen en wetenschappelijke studies dat ook Joden deel vormden van Hitlers leger en actief betrokken waren bij de genocide op Joden. Ik moet dus vaststellen dat vandaag ook gestudeerde zwarte en moslimleiders zich als handlangers van de racistische en genocidale staat laten gebruiken. Een plotselinge vlucht van allochtonen, want de genocidale plannen zullen niet via NOVA of NETWERK worden aangekondigd, naar Suriname, Marokko, Turkije, Ghana, Somalië of Pakistan zal moeten leiden tot een gedwongen verkoop van onroerend goed tegen veel lagere prijzen. Met de vordering van vrijspraak bij monde van het OM voor Wilders heeft de Nederlandse staat zich defacto achter de discriminatie van allochtonen gesteld. En kunnen allochtonen daarom geen enkel vertrouwen meer hebben op een gelijkwaardige behandeling door het juridische systeem. Mensen zullen, als zij nog kunnen wegkomen, berooid in een land als Suriname aankomen en dakloos worden zonder enige hulp van de Surinamers die zelf al heel weinig hebben en zeer kort worden gehouden door hun eigen elite. Het liefst word ik door de feiten in het ongelijk gesteld, het liefst geloof ik mensen die zeggen dat het ‘niet zo een vaart zal lopen, dat de macht in Nederland diffuus verdeeld is.’ Dat het allemaal goed zal komen. Dat zulke dingen zich vandaag niet meer voor kunnen doen. Helaas is ook dit precies wat men de Duitse Joden, de zwarte Duitsers, homo’s, Roma, Polen, Jehova’s getuigen en gehandicapten in 1933-1945 voorhield, en zie het resultaat.

Egmond Codfried
Den Haag
Januari 2010
Fragment uit:
De vijand van de Neeger, Deel III
ISBN 90-808067-4-9
NUR – code 322


=========================================================================

KRIN DENKI REVIEW

Black History:

KOMT ER WEER EEN HOLOCAUST?

De harde geluiden en de dreigende maatregelen in Nederland en heel Europa tegen de minderheden doen sterk denken aan 1933-1945 toen de Duitse nazi’s een vernietigingsprogramma tegen etnische groepen in Europa uitvoerden. Toen zag men de volkomen geïntegreerde Joden als de vijand; tegenwoordig de moslims. De vele studies over de WWII vormen een theoretische reconstructie op basis van de duiding van feiten. Maar net als met de opbrengsten en gevolgen van de Surinaamse slavernij ontstaan er grote verschillen tussen de conclusies van de Surinaamse en de Nederlandse onderzoeker. Haast alle eurocentrische werken besteden uitsluitend aandacht aan de Joodse nazi slachtoffers. Maar niet aan de vermoorde Roma, of de homo’s, de gehandicapten, de Oost-Europeanen, de Polen, de Jehova’s Getuigen en de bejaarden. Opvallend is echter dat er ook totaal geen woord staat over de 55.000 zwarte nazi slachtoffers, wat een waarschuwing inhoud voor zelfs de meest perfect geïntegreerde Surinamer in Nederland. De Nazi’s koesterden namelijk een speciale haat tegen zwarten en namen specifieke maatregelen als sterilisatie van jongeren, het doen van medische experimenten; waarna deze zwarten werden vermoord. Ze waren vooral tegen de ‘Rhineland Bastards,’ de mulatten kinderen van Frans Senegalese soldaten die na de WWI in het Rhineland waren gestationeerd. Volgens Hitler: ‘om het witte ras te ruineren.’ Afrikaanse Amerikaanse POW’s werden aan slavenarbeid onderworpen, gemarteld en vermoord. Vanuit een antikoloniale optiek herkent men dus andere wetmatigheden. Dat Nederland, van West Europa; de allergrootste slachting onder haar Joden kende, namelijk 80%. Terwijl er slechts 25% van de Duitse Joden werden vermoord. Problematisch is de ontkenning van de verraderlijke hulp van de Nederlandse Staat, en vele burgers, bij het opsporen en aangeven van de Joodse Nederlanders aan de Duitse bezetter. De Staat hielp bij het identificeren van haar burgers als Jood, naar nazi voorschriften. Burgers ontvingen een ‘kopgeld’ van NF 7,50 per Jood, en tot Nf 40 als een Jood in ‘onderduik’ werd aangetroffen. De definitie van ‘Allochtonen’ (1980) klinkt daarom opvallend als de Neurenbergse Wetten. Toch leerde men aan Nederlanders om te zeggen: ‘Wij hebben het niet geweten, we deden gewoon ons werk.’ Ook ten onrechte onderbelicht is dat de Holocaust in de eerste plaats de roof van Joods bezit was, want hun vernietiging ‘mocht de Staat niets kosten.’ De Joden werden in 1941-1942 verplicht al hun geld, waardevolle goederen en kunstcollecties, te deponeren bij de Liro Bank, met de listige belofte dat zij deze na de oorlog terug zouden krijgen. Ontduiken van deze verordeningen maakten burgers meteen strafbaar. De NSB’ers trokken toen zelf in het fraai gemeubileerde huizenbezit van de Joden die zij hadden verraden. De enkele Joodse overlevenden van de vernietigingskampen liet men merken dat zij niet welkom waren en zij kregen met veel moeite hun goed, sterk gereduceerd, terug. Zelfs wat de Nederlandse Staat in beslag had genomen. Het meest verontrustende is echter de grote Joodse collaboratie met de Holocaust. De studie ‘Hitler’s Jewish Army,’ of hoe zelfs Anne Frank’s vader handel dreef met de bezetter, zijn ten onrechte verboden onderwerpen in Nederland. De bezetter installeerde een voorname Joodse Raad (1941-1943) die alle anti-Joodse maatregelen feilloos uitvoerde. De Joden moesten van hun eigen leiders hun wapens inleveren en niet onderduiken. De Raad voorzag de nazi’s van namen van werkbare Joodse mannen. Rond de Raad waren de groep van ‘Gespaarde’ die in 1943 alsnog werden vergast. Surinamers en moslims mogen daarom hun eigen collaborerende politici niet vertrouwen. De gedachte dringt zich dus op dat de Holocaust geen ongelukkig incident was; want elke twee generaties is er sprake van pogroms en genocide. Tussen 1881-1917 waren er namelijk ook pogroms in Oost Europa welke leidden tot een grote vlucht van Joden. Nu alweer 65 jaar later en opnieuw dezelfde dreigende toon. Ook trendwatcher Gerald Celente voorspelt voor 2012-2016 grootscheepse etnische zuiveringen en Suriname mag daarom, met de influx van minstens 100.000 vluchtelingen; een grote maatschappelijke ontwrichting tegemoet zien.

Bron:

Komt Er Weer; Will There Be Another; HOLOCAUST, Egmond Codfried, 2011. 90 p. geïllustreerd, bijlagen. egmondcodfried@hotmail.com